Test – rany emocjonalne

Kiedy ktoś nie robi czegoś tak jak ja chcę, tracę cierpliwość.

Trudno mi okazać słabość – pokazuję, że mam wszystko pod kontrolą.

Mam problem z przyjmowaniem pochwał – od razu myślę, że mogłam lepiej.

Kiedy czuję się odrzucona, jeszcze bardziej zabiegam o uwagę i akceptację od drugiej osoby.

Trudno mi prosić o pomoc – wolę sama to zrobić, nawet gdy wymaga to mnóstwa czasu i energii.

Unikam konfrontacji, bo boję się, że zostanę odtrącona.

Często mam wrażenie, że jestem nieważna dla bliskich.

Czuję się winna, gdy odmawiam lub stawiam siebie na pierwszym miejscu.

W relacjach często godzę się na rzeczy, które mnie ranią.

Bardzo źle znoszę samotność.

Lubię być osobą dominującą lub prowadzącą w relacjach.

Zostaję w relacjach, które mi nie służą, bo boję się być sama.

Gdy ktoś długo nie odpisuje, od razu zakładam, że coś zrobiłam źle.

Zanim ktoś zdąży mnie zranić, sama się oddalam.

Mam wysokie wymagania wobec siebie i innych.

Trudno mi wyrażać emocje – wolę być logiczna i konkretna.

Często zapominam o sobie, pomagając innym.

Czasem myślę, że jest mnie „za dużo” dla innych ludzi.

Rzadko proszę o pomoc – wolę być samowystarczalna.

Często czuję się jak „piąte koło u wozu”.

Gdy ktoś znika z mojego życia, długo nie mogę dojść do siebie.

Mam tendencję do testowania innych, żeby sprawdzić ich lojalność.

Trudno mi oddać odpowiedzialność innym – wolę zrobić wszystko sama.

Zdarza mi się wycofywać z relacji, które dobrze się układają.

Mam w sobie głos, który mówi: „Nie przesadzaj. Inni mają gorzej.”

Czuję wstyd, gdy mam zadbać o siebie lub postawić granice.

Często czuję złość, gdy inni nie spełniają moich oczekiwań.

Mam potrzebę ciągłego kontaktu – telefonicznego, wiadomości, obecności.

Często krytykuję siebie za najmniejsze błędy.

Boję się, że jeśli ktoś mnie naprawdę pozna, przestanie mnie lubić.

Czasem tłumię emocje, bo wydają mi się niepotrzebne albo „dziecinne”.

Ciężko mi się otworzyć, bo boję się, że ktoś wykorzysta to przeciwko mnie.

Mam wrażenie, że moje potrzeby są mniej ważne niż potrzeby innych.

Gdy coś robię, chcę robić to najlepiej – nie znoszę bylejakości.

Wybieram ludzi, którym ciągle coś muszę udowadniać lub za nich „ratować świat”.

Czuję się nieswojo, gdy ktoś jest zbyt blisko emocjonalnie.

Zdrada (emocjonalna/fizyczna) jest dla mnie czymś niewybaczalnym.

Mam silną potrzebę bycia zauważoną i zaakceptowaną.

Mam problem z zaufaniem – wolę mieć wszystko pod kontrolą.

Czuję, że muszę być idealna, żeby zasłużyć na uwagę.