Test – rany emocjonalne

Lubię być osobą dominującą lub prowadzącą w relacjach.

Unikam konfrontacji, bo boję się, że zostanę odtrącona.

Zostaję w relacjach, które mi nie służą, bo boję się być sama.

Mam wysokie wymagania wobec siebie i innych.

Trudno mi oddać odpowiedzialność innym – wolę zrobić wszystko sama.

Często czuję złość, gdy inni nie spełniają moich oczekiwań.

Mam problem z zaufaniem – wolę mieć wszystko pod kontrolą.

Trudno mi okazać słabość – pokazuję, że mam wszystko pod kontrolą.

Kiedy ktoś nie robi czegoś tak jak ja chcę, tracę cierpliwość.

Rzadko proszę o pomoc – wolę być samowystarczalna.

Mam problem z przyjmowaniem pochwał – od razu myślę, że mogłam lepiej.

Mam potrzebę ciągłego kontaktu – telefonicznego, wiadomości, obecności.

Gdy ktoś długo nie odpisuje, od razu zakładam, że coś zrobiłam źle.

Zanim ktoś zdąży mnie zranić, sama się oddalam.

Mam w sobie głos, który mówi: „Nie przesadzaj. Inni mają gorzej.”

Wybieram ludzi, którym ciągle coś muszę udowadniać lub za nich „ratować świat”.

Trudno mi prosić o pomoc – wolę sama to zrobić, nawet gdy wymaga to mnóstwa czasu i energii.

Mam wrażenie, że moje potrzeby są mniej ważne niż potrzeby innych.

W relacjach często godzę się na rzeczy, które mnie ranią.

Trudno mi wyrażać emocje – wolę być logiczna i konkretna.

Gdy coś robię, chcę robić to najlepiej – nie znoszę bylejakości.

Gdy ktoś znika z mojego życia, długo nie mogę dojść do siebie.

Mam tendencję do testowania innych, żeby sprawdzić ich lojalność.

Zdrada (emocjonalna/fizyczna) jest dla mnie czymś niewybaczalnym.

Mam silną potrzebę bycia zauważoną i zaakceptowaną.

Kiedy czuję się odrzucona, jeszcze bardziej zabiegam o uwagę i akceptację od drugiej osoby.

Czuję wstyd, gdy mam zadbać o siebie lub postawić granice.

Czasem tłumię emocje, bo wydają mi się niepotrzebne albo „dziecinne”.

Czasem myślę, że jest mnie „za dużo” dla innych ludzi.

Ciężko mi się otworzyć, bo boję się, że ktoś wykorzysta to przeciwko mnie.

Bardzo źle znoszę samotność.

Czuję, że muszę być idealna, żeby zasłużyć na uwagę.

Boję się, że jeśli ktoś mnie naprawdę pozna, przestanie mnie lubić.

Czuję się winna, gdy odmawiam lub stawiam siebie na pierwszym miejscu.

Zdarza mi się wycofywać z relacji, które dobrze się układają.

Czuję się nieswojo, gdy ktoś jest zbyt blisko emocjonalnie.

Często mam wrażenie, że jestem nieważna dla bliskich.

Często zapominam o sobie, pomagając innym.

Często krytykuję siebie za najmniejsze błędy.

Często czuję się jak „piąte koło u wozu”.