Rany emocjonalne – czym są, skąd się biorą i jak wpływają na nasze dorosłe życie?

Rany emocjonalne. Czy zdarza Ci się reagować zbyt emocjonalnie w sytuacjach, które obiektywnie nie wydają się aż tak trudne? Masz wrażenie, że powielasz pewne schematy w relacjach, mimo że bardzo się starasz tego uniknąć? To może być efekt niezagojonych ran emocjonalnych z dzieciństwa.

To pierwszy artykuł z serii „rany emocjonalne”. Postaram się w nim wyjaśnić, czym są te zranienia, skąd się biorą i dlaczego mają tak duży wpływ na nasze dorosłe życie. Zrozumienie tego mechanizmu to pierwszy krok na drodze do wewnętrznej przemiany.

Czym są rany emocjonalne?

Rany emocjonalne to psychiczne urazy, które powstają w wyniku trudnych, powtarzających się doświadczeń – najczęściej w dzieciństwie. W odróżnieniu od fizycznych ran, te emocjonalne są niewidoczne, ale mają ogromny wpływ na nasze myśli, emocje, zachowania i relacje z innymi.

Nie zawsze wynikają z przemocy czy jawnej traumy. Czasem to „tylko” brak emocjonalnej obecności rodzica, nadmierne wymagania, obojętność czy niezauważanie potrzeb dziecka. Mimo że z perspektywy dorosłych mogą się wydawać błahostkami – w delikatnym świecie dziecka pozostawiają głęboki ślad.

Skąd biorą się rany emocjonalne?

Najczęściej przyczyn tych zranień należy szukać w dzieciństwie, kiedy jako dzieci byliśmy całkowicie zależni od dorosłych – ich uwagi, akceptacji, miłości. To wtedy kształtuje się nasza tożsamość i podstawowy schemat reagowania na świat.

Gdy dziecko doświadcza odrzucenia, porzucenia, upokorzenia, zdrady czy niesprawiedliwości – nie rozumie sytuacji, nie potrafi jej przetworzyć i „zamyka” ją w sobie. Jako dziecko jest zależne od rodzica, traktuje go jak Boga. Nie jest więc w stanie zauważyć, że to rodzic popełnił błąd. A skoro jemu dzieje się krzywda, to żeby jakoś sobie to wytłumaczyć – zaczyna dochodzić do wniosku, że to jego wina.

Prowadzi to do tego, że z czasem rozwija mechanizmy obronne, które mają chronić przed bólem… ale w dorosłym życiu stają się ograniczającymi schematami.

Jak rany emocjonalne wpływają na dorosłe życie?

Zranienia emocjonalne mają tendencję do aktywowania się w relacjach. Działa to często jak nieświadomy mechanizm – wybieramy partnerów, przyjaciół czy sytuacje, które odtwarzają znane nam z dzieciństwa emocje, nawet jeśli są one trudne.

Dlaczego właśnie takie? Bo nasz mózg ma jedno podstawowe zadanie: pilnować, żebyśmy przeżyli. A jak wiadomo – dzieciństwo przeżyliśmy. Może nie byliśmy szczęśliwi, może wyszliśmy z niego pokiereszowani – ale żyjemy. I to wystarczy, by mózg uznał, że to znane… a więc bezpieczne środowisko.

Dlaczego warto poznać swoje rany?

Rozpoznanie mechanizmów obronnych, które wykształciły się w odpowiedzi na ból emocjonalny z dzieciństwa, pozwala zastanowić się, czy nadal chcę żyć w ten sposób – powielając stare, znane, ale szkodliwe schematy. Czy też wolę coś zmienić – nie poddawać się im z automatu – i w konsekwencji zacząć żyć bardziej autentycznie, z większą lekkością, swobodą i poczuciem sprawczości.

Co dalej?
Nie zgaduj – sprawdź. Zrób test i odkryj, która rana emocjonalna najmocniej Cię dotyczy.

W kolejnych artykułach opowiem o pięciu głównych ranach emocjonalnych:
• ranie odrzucenia,
• ranie porzucenia (opuszczenia),
• ranie upokorzenia,
• ranie zdrady,
• ranie niesprawiedliwości.

Pokażę, jakie maski przybieramy, by się przed nimi chronić, i jak rozpocząć proces ich uzdrawiania.
Masz pytania lub chcesz podzielić się swoimi refleksjami? Napisz do mnie lub zostaw komentarz.

Obraz Amrulqays Maarof z Pixabay